Oransje smijernslampe

Oransjefluorisert og pimpa

Eg var med far min og snusa i krokane på gamle Sundre Hotel på Ål. Me fann to gamle smijernslamper. Denne her og ei svartlakkertstålampe i smijern, tjukke lag. Eg fekk begge, etter at han hadde avklart med dei andre over telefon som seg hør og bør.

Eg finn ikkje att før-bildene, men etter at eg fekk sandblåst smijernslampa, såg ho slik ut.

Eg gikk i runde ringar: Er eg fornøgd med dette? Eg likar metallglansen, dette ser ut som betong. Hmmm. Veldig usikker her…kattemotiv forresten.

Og her er det ei mus….og kirsebær. Spennande motiv??

Uansett så må eg behandle dette her med rusthemmande midler (Owatrol), og det i dag.
Spørsmålet er om eg skal pusse eller om overflata kan få ein interessant lød med olja?

Alt er matt, dette vesle innslaget av messing lignar på marsipan. Men eg er nysgjerrig på kva som skjer hvis eg legg olje rett på dette her.

Dessverre!
Nokon (Kjell) sa at Owatrol ville få jernet til å mørkne, så eg la like godt olje på heile lampa (eh, begge to) Då er det berre å pusse…og ergre seg over rekkefølgja på dette her (mens olja fyller sandpapiret).

Det er kanskje litt gamaldags, men eg likar denne overflata bedre, litt røft og litt glans. Det er jern og det ser ut som det det er.

Det er pussa, det er olja på nytt og tørka av. Klart for maskering.

Det er nokon veldig fine hekter av ei slags messinglegering som er klinka fast rundt omkring inne i lampa Dei har som funksjon å halde på plass ledningane. Desse synest eg ikkje at eg kan dekke til med lakk.

Fluoriserande oransje og tradisjonelt smijern? Fargekombinasjonen er bra. Overflatene er perfekte i lag, lakken er matt. Eg håpar det er lett å pusse etterpå slik at eg får skarpe linjer. Dei innvendige kantane blir oransje.

Men så, då eg var ferdig med eit antal strøk eg ikkje telte, skulle eg legge opp ledningane i desse fine hempene…og ledningane er heilt svarte. Det ser ikkje bra ut. Bytte dei ut med klare ledningar? Eg må uansett ha sukkerbitar….eg fekk ein brilliant idè. Oransje teip! Ei fin og nøyaktig surring vil kamuflere ledningane og sukkerbitane i eitt.

Så var det berre å sette av eit par dagar til å finne denne teipen då. Er det så vanskelig..oransje teip?? Må eg innom alle butikkar i heile Grenland? (Svaret er ja…og nei. No er eg så sur og oppgitt at eg kan ikkje skrive om akkurat det.)

Eg tek ei pause:

Glasskuler

Så måtte eg lage det som er ein slags signatur: glas i ein eller annan form, fatta i eit eller anna.
Eg laga ramma av tjukk ståltråd, glaskula vart omkransa av lakkert metalltråd.

Men då eg sat ute i sola og held på med dette her kjente eg ein eim av røyk. Var det litt tidleg bråtebrenning? Eg kikka inn, har nokon svidd mat av noko slag? Så kjente eg at det lukta skikkelig svidd, rett ved sida av meg og ei røyksøyle steig opp. Skinnet kulene låg på hadde tatt fyr og det var eit stort hol.

Når lyset går gjennom ei kule vil denne virke som ei samlelinse og strålene møtes att i eit samla punkt kalt brennpunktet. Avstanden frå brennpunktet og linsa (kula) blir kalt brennvidde. Det tyder på at brennvidden er ganske kort og det skal jo eg vera glad for ellers vil jo lampene mine vera brannfarlege der dei heng, kanhende med vårsola skinnande gjennom vindauga.

Tilbake til teip

Denne gongen var det ei fånyttes jakt etter orange teip som hefta prosjektet. Ledningane som måtte gå i gangar på innsida av den nyleg orangefarga innsida kunne no ikkje vera svarte. Etter å ha brukt dagar i dei utallige hobby/ handy-forretningane i Grenland, som forøvrig har nøyaktig det same og manglar nøyaktig det same, måtte eg ty til netthandel.
Teipen kosta kr. 35,- frakta kr. 99,-

Men eg synest det vart bra til slutt. Den oransje farga er genial til det grå metallet, klare pærer spelar godt opp mot glaskulene. Kulene flytta eg forøvrig etter eg tok dette bildet, dei kjem bedre fram når dei heng frå same ramme som lampesoklane, så no heng eit glasprisme mellom annankvar lyspære.

Som sagt, eg har flytta glaskulene. Dei heng no på ramma, mellom lyspærene.