Framskapet som vart til 44 sølvknappar

Framskapet som vart til 44 sølvknappar

Her er eit par besteforeldre på Ål, me kalte dei Gommo og Goffa.

Dei budde her i dette stygge huset, men likevel hadde dei stadig besøk….her frå Amerika.

Ein gong hadde dette huset sett slik ut, men Heimdal skal eg skrive om seinare. Inne i det stygge huset var me stadig på besøk under oppveksten, for ungar bryr seg mest om gommo og goffa er snille, og det var dei. Men dei vart gamle og døydde etterkvart og foreldra mine overtok huset. Det var då eg fekk det gamle framskapet som hadde stått i stua i all tid.

Eg hadde den gongen ingen boplass som egna seg til å huse eit slikt skap og me bar det inn på denne låven så lenge. Dersom du trur at denne låvetrappa ikkje er morken, sleip og utan fotfeste…så sjå litt bedre etter. Og om du trur at eit framskap er lite og lett…

Så vart eg huseigar i Porsgrunn og det vart slutt på kummerlig lagring i ein glissen låve langs R7. Men eg syntes ikkje at skapet var fint. Ikkje var det originalt, det var heller ikkje fint måla. Men eg var opptatt av å ikkje gjera noko overilt, alle tabber med lut og Kaustisk Soda var tilbakelagt. Med skalpell gjekk eg til verks, skrapa små felt lag for lag for å avdekke gamal rosemåling. Eg såg ikkje snurten tå ei einaste rose, var utolmodig òg. Eg fann fram kjemikalier og skraper…og så var det POINT OF NO RETURN!!

Ups…
Då eg var nesten ferdig med det grøvste forarbeidet, hadde spyla lett med høgtrykkspyler og skulle gå igang med siste runde, skrape lett det siste som sat att….og der kom rosene fram! Sirlige og sarte…gamle.  Kva har eg gjort? Eg må med ei einaste gong få avklart kva eg har stelt i stand…eller ikkje?
Framleis veit eg ikkje kor stor eller liten denne tabba var…..prøvde aldri å finne det ut heller. Den gongen beslutta eg at skapet hadde vorte overmåla då det var så slitt at det meste var borte.

Dette er det einaste bildet eg finn av skapet etter at eg hadde måla det. Farga vart mørk grøn, det var nokre vinraude detaljer og speila var grå. Planen var å få Bjørg Noss frå Ål til å måle det, etterkvart som eg fekk råd og hytte. Men først sto det her i spisestua ei god stund.
Då dette rommet vart påbegynt og me fann ut korleis me ville ha det, vart framskapet heilt malplassert. Far min sa: – Kan du ikkje berre ta det med opp hit att? Her er det plass i massevis, det kan stå i verkstaden min, det går så fint. Dermed havna skapet på nytt på Ål og me bar det inn i verkstaden og sette det inntil ein vegg.
Det går nokre år, det byggast her og der, hytta blir snart ferdig. Eg er på Ål ein tur. Syster mi og mannen hennar har overtatt garden og me er like mykje der som oppe i Liagardane hjå foreldra mine. Eg seier til Pål, min svoger, at eg vil ta meg ein tur ned i verkstaden for å kikke på det gamle framskapet. Eg skal ta nokre mål, planlegg å ta det med til hytta snart. Han ser på meg med eit uttrykk eg vil kalle lett bekymra: -Du veit det ikkje? Det viser seg at far min har solgt skapet mitt på auksjon.….
Med raske skritt går eg mot bilen.

Tja, argumenta hans var ikkje av det tyngste slaget:
– Det var støtt i vegen…det var skada….eg hadde kome borti det med traktoren…det var verdilaust…
du hadde måla det…eg har flytta rundt på det skapet..(..gjennom heile livet?)
– Har du bore det på ryggen eller? Kva fikk du for det?
– Nesten ingenting, berre 12 000,-
– Selja andre sine eigedelar? Også under takst? Eg var eitrande forbanna, men no var det om å gjera  å halde tunga i sjakk inntil hukommelsen rakk å scanna eige forgodtbefinnande.

Det viste seg at eg for ei tid attende hadde lånt ca 20 000,- hjå….eh..far min.
Ei tid tilbake hadde det vore store prosjekt på gang, Kjell skulle få seg Øst-Telemark herrebunad (om han ville eller ei). Eg gikk på kurs, sydde og banna. Knappane, 44 stk, var fine og dyre, men eg hadde kome over eit kupp: Alle knappane komplett – 20% rabatt. Det hadde vore andre utgifter òg. Frøydis, dotter vår, var konfirmant samme våren.

No vart det dealing oppe i Liagardane. Gjeld og splid vart sletta. Sølvknappar kom i odel og eige… og eg fekk småmat til ein heil festlyd på kjøpet.

Småmat er festmat i Hallingdal. Serverast med lefsekling.