Ugleskulptur av Ingeborg Riseng

Ugleskulptur av Ingeborg Riseng

Ei ugle måtte ut på ei slags reise…

…før eg skjønte at landinga måtte bli heime hjå meg. Ein kan faktisk bli heilt bergtatt av eit kunstverk.
Akkurat som med musikk…..det sit berre litt lenger inne…i lommeboka.

Sokkelens overflate er svart gips. I det ytterste laget ligg det tett i tett med glassperler. Sjølve ugla er først skore ut i hard voks. Voksugla blir deretter plassert i ein boks og pakka med sand. Ein finurlig smelteteknikk får voksen til å renne ut og den tettpakka sanda har vorte til ei form. Flytande bronse fylles i forma. Når skulpturen er avkjølt og tatt ut er sandforma ødelagt og skulpturen kan med denne teknikken støypast berre ei gong. Denne ugla er såleis støypt etter gamal mal og er heilt unik.

I min verden, som på denne tida var av jord og stein (sjå Før og no i Bakvendtland), var det godt å ha nokre innslag av estetiske oppturar innandørs.

Eg har eit spesielt forhold til denne skulpturen:
Ingeborg Riseng er ein flott kunstnar eg kjenner frå tida mi i Galleri Osebro. Ho er best kjent som smykkekunstnar (eg vil vise smykker seinare), denne gongen skulle ho ha separatutstilling og ho hadde med seg mange flotte skulpturar. Mange av dei var reine skulpturar, andre var eit slags smykkeskrin, der toppen kunne vera anhenget..

Dette bildet rappa eg frå nettet…

Men eg falt totalt for denne….Den vart ikkje solgt, vart til og med verande att i galleriet ei god stund, men til slutt måtte eg levere den tilbake. Det er jo slik det skal vera, den ville kanskje bli solgt i eit anna galleri. Eg gløymte bort ugleskulpturen, nesten. Det gikk vinter og vår og me fekk nye arbeider frå Ingeborg.

Plutselig dukka ugla mi opp att….

Kva hadde skjedd? Eit uhell sa Ingeborg, ugla hadde knekt av i toppen av skulpturen. Ei katastrofe, syntes eg. Men her har ugla kome inn i ein meir humoristisk setting. Det var flott, effekten av å sjå heile skulpturen på ei gong var interessant. Men for meg nådde ikkje denne varianten opp mot den forrige.

Dette er eit anna konsept ho arbeider med; skrap og skrot frå kontainerar, det meste av det eg har sett har vore treverk. Dette pussar ho og klargjer til lakkering hjå ein billakkerer, skulpturar og anna ornamentering blir montert på gjenstandene. Som denne:

Utstillinga solgte til gull, men atter ei gong vart ugla verande. (Nei, eg trur ikkje på skjebnen)

Så gikk det vinter og vår igjen og me skulle laga sommarutstilling i Stavern. Me ville ha med oss Ingeborg. Eg kom til å spørje om ugla. Har du den enda? Vart den opprinnelege sokkelen ødelagt? Kan den reparerast? Kan du ta den med til Stavern? Da var det jo avgjort da….

Her er Ingeborg på plass i utstillingslokalene i Stavern. Ugla hadde berre løsna frå toppen og ingenting var skada. Eg var strålande fornøgd, det var ein god dag. Ingeborg pussa den svarte gipsen med ei tørr fille, då var overflata glinsande silkematt. Eg skulle egentlig vente med å vise fram denne skulpturen til den var plassert på beste plass. Men så lenge kan eg ikkje vente. Eg har ein plan om å bygge ein peis som passar til å presentere ein skulptur, men er veldig redd for at det blir harry. Eg vil at den skal stå så høgt at du må gløtte litt opp mot ugla, men blir det for høgt? Veldig vanskelig dette her.

Denne peisen, med ei kortare hette er utgangspunktet. (Men så er det Kjell da, som ikkje synes det er nødvendig med peis: Vi har varmepumpe!)