Gravemaskinenes inntog

Gravemaskinenes inntog

Det er mange år sidan ei gravemaskin fekk enkelte  til å sitte bom stille ein 7-8 timar i strekk.

Her var det platting som skulle gravast opp og dette var ikkje fyrste gongen hage og plen vart rasert av gravemaskiner, men eg hadde håpa det var den siste.

Men så…ca. 12 år seinare:

Her inne viser det seg, etter ein ekstra fuktig vinter, at det er nokså loddent. Vatnet siv herifrå og inn i sjølve kjellaren, der det i utgangspunktet er veldig gode forhold. Her er det noko vår-rufsete, men poenget mitt er å fortelje kor ille me synest dette er fordi me har kome langt i hellelegging og med det dukar, bark og bed og planter…

Velkommen til nye utgravingar!
Minigraver…så liten, ingen som gidd å sitte å sjå på dette her.

Vips, så var blomsterbed og heller borte…

Her (raud pil) har dei lagt hellene. Dei er veldig flinke og omsorgsfulle, plantene har dei òg lagt i ein fin stabel…
Her var eg igang med eit meir langsiktig prosjekt med hellelegging. Det prosjektet var så langt at det kanskje er ein fordel med ein ny start. I fjor fekk det òg ein ny start (eg snakkar om å legge heller bort til porten). Då kom naboen forbi og eg spurte kva han meinte om framdrifra? – Det viktigaste er god planlegging, sa han. Veldig god nabo.

Før: Her er sjølvaste hellegangen. Eg er godt i gang. Dette er naturstein og den er ikkje lett. Og du ber jo ikkje ein stein rett på plass, den må prøvast her og der først. Slitsamt arbeid, men det blir jo så utruleg fint. Eg gler meg til å bli ferdig slik at eg kan ta bort støtteplankane og legge sand, humus mellom steinane og få det heilt og flatt og fint….

Hmm….Kva skjedde? Ingenting tydeligvis…eller noko anna får eg vel heller tru.

På dette tidspunktet kjem det altså ein tredje start på helleprosjektet…